My Love

My love

Do You Think We Have A Shot At Making It?

Cause My Love For You Reaches Depths No Men Has Dared to Descend.

My Love

Will You Stay With Me Forever?

Cause I Don't Think I'll Make It Without You.

Wings

I keep longing and longing for that moment to spread my wings and fly away..

I feel captured, locked..
I feel like a baby..
One that keeps getting forced to hold her parents hands..

A baby girl that can't eat on her own..

I'm tired of other people trying to be responsible for me.
I can take care of myself.
And when I need help, I know how and where to get it.

Leave me alone..
Let me go..

I'm so tired..
I can't sleep enough to catch up..

I feel emotionally drained.
I cry about almost everything..

And there's only on person who can save me.
But it's just impossible..

For now

Kill me.. it might stop the pain

He's moving out tomorrow

I'm so stupid.. he's just moving away a few miles..

It's not like I'll never see him again

Just a lot less.. a lot lot lot less...

I spend the whole afternoon crying..

Since this is a subject that is very difficult for me, I will tell this in dutch.

Ik heb de hele midag liggen huilen..

Een paar dagen geleden heeft mn lief te horen gekregen dat het bedrijf waar hij werkt gaat verhuizen, en er maar een aantal mensen mee mogen, en de rest wordt ontslagen.
Naar Leidschedam verhuisd het, vlakbij de stad waar hij is geboren, en zo ontzettend graag terug naartoe wil. 

Ik weet dat hij het niet zal toegeven, maar ik weet zeker dat hij die avond bijna huilend in mijn armen lag.

Bang omdat hij z'n baan niet wil verliezen.
Bang omdat hij weet dat het moeilijk zou zijn om een nieuwe baan te vinden.
Bang omdat hij niet bij mij weg wil. 

We hebben een beetje rondgekeken naar nieuwe banen, maar volgens mij raakte hij daar alleen maar gedemotiveerder van.

Nu heeft hij gehoord dat er een grote kans is dat hij mee mag naar Leidschedam.
En hij wil mee.

Hij wil terug naar Leiden. Hij gaat terug naar Leiden.
Deze zomer nog.
Misschien zelfs eerder.

Een lange afstandsrelatie. Alweer.
Alweer zo'n verdomde lange afstandsrelatie.

Alleen van het woord alleen al schieten de tranen in mn ogen.
Wat een kut woord.
Een lange afstandsrelatie.

Ik had met mezelf afgesproken dat ik dat nooit meer zou doen.
Een lange afstandsrelatie.
Contact alleen maar over msn, sms, telefoon.
En als je geluk hebt kan je elkaar misschien net anderhalf dagje in het weekend zien.
En als het tegen zit zie je elkaar soms weken niet.

Ik sta achter zijn keuze.
Ik begrijp het ook.

Als ik het was had ik het waarschijnlijk ook gedaan.
Ik steun hem.

En hij was waarschijnlijk uiteindelijk toch terug verhuisd naar Leiden, dat weet ik ook, dat was onontkombaar.

Maar niet nu al. 

Kunnen wij een lange afstandsrelatie aan?
Zijn wij daar sterk genoeg voor..

En hoe lang zal het dan duren?
Wat heeft het voor nut om een lange afstandsrelatie te beginnen als het nergens naartoe leid.. 

Kan ik dit..?

Nu komt het vast over alsof ik geen vertrouwen heb in onze relatie.
Maar dat heb ik wel.
Ik vind ons geweldig, ik vind hem geweldig.
Ik vind ons samen ontzettend sterk. 

Zolang hij niet anderhalf uur bij me vandaan woont..

Kan ik het ook zo ver weg?

Ik ben bang.
Bang dat ik hem verlies,

bang dat het fout gaat.
Net zoals al die andere lange afstandsrelaties die ik fout heb zien gaan.
Net zoals al die andere lange afstandsrelaties die bij mij fout zijn gegaan.

Ik wil hem niet kwijt.
Ik wil hem onder geen enkel bedwing kwijt.
Ga ik een paar kilometers mij laten tegenhouden?

Ben ik egoistisch?

Dat ik eigenlijk stiekem liever heb dat hij hier, bij mij, in Utrecht blijft?
Zou dat heel erg gemeen zijn om te denken?

Terwijl ik weet dat hij het ontzettend naar zn zin heeft bij zn huidige baan..

Waarom durf ik dit niet gewoon tegen hem zelf te zeggen?
Waarom durf ik nou net hierover niet eerlijk tegen hem te zijn?
Hoe zwaar zal die ene dag wel niet zijn als hij al z'n spullen heeft ingepakt en op weg is naar Leiden. 

Mijn ex maakte het uit met als een van de redenen dat ik hem nooit zou hebben gesteund.
Ik wil niet dat hij denkt dat ik hem niet steunt.
En het vervolgens uit maakt.

Ik wil niet dat hij zometeen als ik niet meer vaak bij hem ben een ander vind.
Ik ben zo bang dat hij een ander vind.

Hij zei zelf dat hij van mij blijft ook als hij terug in Leiden is.
"Ik blijf dan nog wel je vriendje hoor, ik wil je niet kwijt."

Waarom kalmeert me dit niet?

Waarom ben ik zo bang?
Wat kan ik hier in godsnaam aan doen?

Hoeveel meisjes ontmoeten "de ware" al op 18-jarige leeftijd. 

Hij is speciaal, dat voel ik. 

Ik zie een toekomst als ik naar hem kijk. 

Ik zie iets als ik in zijn ogen kijk. 

Ik voel iets als ik bij hem ben wat ik niet helemaal kan verklaren.
Dit is anders.. 

Ik wil hem niet kwijt.
Ik zal er alles aan doen om die kilometers me niet te laten kleineren.
Godverdomme ik wil hem bij me houden..

Vervloekt..
Ik wil alleen maar huilen..

Op een of andere manier voelt het alsof het schip al gezonken is.
In mijn hoofd zegt het;
"Laat hem maar gaan kindje"
 "Je kan er nu toch niks meer aan doen"
"Het kan net zo goed uit zijn, je hebt hem nu toch al verloren"
 "Je weet donders goed dat dit niet gaat werken, je hebt het vaak genoeg fout zien gaan."
"Geef het maar gewoon op. Het is te laat."

Alles in mijn lichaam zegt dat ik hem al kwijt ben.
Ik ben echt bang dat ik hem kwijt raak.

Verdomme..
Niet weer..

Whoop! There it is..

He calls me princess..

And even though it's cliché as hell,

I love it.. 

When we kiss he holds his hand behind my head so I want fall over and to keep me close or so I won't hit my head against the wall or the bed.
I love it..

When we're in the train or the tram or a bus and we have to stand.. He always sort of.. draws me in a corner or holds my arm, so I won't fall
Cause he knows I will if he wouldn't do that..

I love it..

When it's windy and the hair blows in my face, he always wipes it away..

I love it...

He thaught me how to open a bottle of beer without using a real opener

I love it!

He sometimes calls me a noob, playfully,

And even though it should be totally offending,

I love it..

I love it that when sometimes we look into each others eyes, we just burst out laughing..
Just because we can

I love it that he always knows what songs to put on to make me smile..

I love the look on his face when he calls me pretty..

I love it when he can't have it that I'm right..

 I love it that sometimes we can just lay on the bed and look into each others eyes without saying anything..

I love it when you try to teach me how to play FIFA on the playstation

I love it when we play fight and we both and up hurt, we comfort each other, and then always end up playing fight after that again

I love it that when we watch a scary movie, he always draws my in close and pushes my face in his chests when things get really scary or gross..

I love it that when we walk over street and have to walk by peculiar people he pulls me closer to him

I love it when he says that one time he's going to step up to my parents and tell them they're doing wrong, and tells me he's going to get me away there

I loved it when he told his father that I was going to stay around for a long long time..

I love it when he tells me I'm a keeper

I love it when you say you love me

I love you to

Bloggerdieblog

So..
People tell me to blog again..

Well here it is..

The reason why I 'stopped' was becauussse...

All my blogs would get the same..

All I think is;

He's so cute, he is so sweet, I love him, I want to be with him, I miss him, damn I need to kiss him right now..

And.. I don't want to keep pushing me crappy "Im so in love" sickness on everybody..

There are other troubles in my life..

- Like duhhhh -

But I just don't feel like writing about those things.. 

They're a bit fuzzy.. and.. vague.. 

Im just kind of in a sort of low in my life..
But the line is crooked, because..

Like.. Socially Im very very happy..

But.. Like.. Work and school and stuff like that..

Its sort of making me a bit depressed..

Dont start freaking out.. Depressed doesnt really mean depressed..

It just means..

Uhm wel..

Lots of headaches, neckaches, tummyaches, lack of sleep, lack of food, lack of motivations..

Well.. so.. yeah..

Im sorry for neglecting.. 

Forgive me?

You are

My hands are useless without you holding them..

My arms are empty without you in them..

My lips are cold without you kissing them..

My brain is numb without you around to keep them alive..

My heart is just a pump without you to give it a meaning..

You're this deep already

I've so been neglecting my blog lately..

And I feel soo bad for it..

Dork..

A whale's penis is called a dork

Die for your lottery tickets!

The chances of you dying on the way to get your lottery tickets is greater than your chances of winning.

You're Driving Me Crazy

You walked into the room and stole my heart,

You're driving me crazy,

I don't know what to do without your love

There's something about the way you look tonight

You're driving me crazy,
Only you can do it right

Just a little whisper from you lips now,

Just a little startle from your kiss now,

Just a little sunshine from your smile,

I think that you're clever,

I love you for ever..

I'm craving for you..

I'm craving for your arms around me

Your kisses in my neck

Your breathing in my ear

Your heart, beating, reassuringly against mine,

My head on your shoulder

Your sweet whispered words in the dark

Your blazing hot hands on the bare skin of my back

Your shy giggle

Your annoying-ness

I want it all

I want all of you

All of this and more

Give me all you got

Running

There's an awfull lot of running since he's been in my life..

I feel so guilty

I didn't eat this morning.. 

I fainted right in front of him.
I think I scared the living day out of him!
I'm so ashamed..

If he didn't catch me I probably would have hit my head very bad..

Now he keeps asking if I'm okay and stuff, saying he's worried..
Which is totally sweet!

But I just feel guilty that he's worried about me..

I never faint.
This is the second time in my life that I fainted..
Last time was when I was 11..
I'm 18 now..

It felt so weird..

He was so sweet =]

When do you know..?

When do you know you can totaly give yourself to someone..

When do you know it's time to stop being scared?
When can you let the wall around you crumble down to the floor?

When is it okay to just.. let it happen..

No matter the consequences, no matter if it's wrong or right..

When can you feel something, just because it feels good?
When can you stop feeling guilty..

When can you be selfish and just think about yourself?

When is it the time to just push through?

I like who I am..
I don't want to change now.

2011

My good intentions for 2011.. Or whatever it's called..

- Be good to my boyfriend

- Pass my exams!
- Get that 2-person matrass

- Stop buying clothes

- Try to hit my little brother less

- hang out with my neece more often

- Do more REAL stuff with my friends instead of just hanging around at home and "talk about our feelings"

- Eat healthier

- Try to find a sport that suits me, and I'm able to keep up with

- Buy a new television

- Find out the meaning of life

- Figure out what you want to be after you graduate

- Figure out what course you want to take if you'll pass your exams

- Have a real conversation with my ex

- See my grandparents more often

- Be stronger in my personality outside my comfort-zone

- Do more chores around the house
- Be happy as much as I can
- DO more things, instead of just wandering around the house all the time..
- Love

Happy New Year!

Happy new year everyone!
I hope everyone will have a wonderfull year!

With love, friendship, happiness and health..

I love you guys, and let's make a SPLENDID 2011!

xXx